Tekstil

Türk tekstil sektörünün kökeni on altıncı ve on yedinci yüzyıl Osmanlı dönemine kadar uzanır ve Cumhuriyetin oluşumuna kadar sadece yerli sanayiyi odaklanılır, 20. yy’da 1923 ve 1962 yıllarında ise gelişimi devam eder.

Pamuk hammadde üretimi, bu sektörün yıllar içerisinde gelişmesinde etkili olmuştur. 80’li yıllarda bu sektör uluslararası dış pazara açılmış ve 90’larda toplam ulusal ihracatını % 9,3’e çıkarmıştır ve bugün büyümeye devam eden yola girmiştir. Anaparaya hakim ağır sanayi içerisinde sektördeki şirketlerin büyük bir çoğunluğu orta ölçeklidir. Türk tekstil ihracat sektörü genellikle İstanbul, İzmir, Denizli, Bursa, Kahramanmaraş ve Gaziantep’te yerleşmiştir. Genel ve özel Türk tekstil sektöründe, Asya şirketlerinin özellikle de Çin’inin fiyat rekabeti nedeniyle son yıllarda yüksek değer ve kalitede ürünler sunmaya yöneldi. DTÖ’ye göre, 2016 yılında tüm AB’ye % 49’luk oran ile Türkiye tekstil üretimi ihracatında 3., Avrupa’da ikinci, ve eski Sovyet Cumhuriyetleri içinde ise ikinci en büyük pazar ihracatçısı olmuştur. 2016 yılında tekstil sektörünün toplam ihracatı 598 milyon dolardır. Sektörün başlıca avantajları şunlardır:

• Yüksek kaliteli hammadde.
• Özellikle büyük pazarlara, AB’ye yakınlık.
• Nispeten düşük işgücü maliyeti.
• Nitelikli işgücü.
• Liberal ticaret politikaları.
• Oldukça gelişmiş işleme sanayi.
• AB ve diğer büyük pazarlar ile Serbest Ticaret Anlaşması.

Tüm bu cazip avantajlar,  Türk tekstil sanayi sektöründeki deneyim ve görece düşük maliyetleri Türk şirketlerinin ortaklık arayışını ve talebini artırmıştır.